Isiltzen banaiz ez da hitzik ez dudalako...

...momentu asko hautsi ditut dagoenerako...

Berriro ere egoera bera, berriro ere beste eztabaida bat, berriro ere goibel... Noiz amaituko ote da zorigaitzeko egoera hau...?

Denbora asko pasatu da dena hasi zenetik, denetik gertatu da, baina bada denbora gertaera onik gabe, dena da txarra, egunero istiluak, gauza bategatik ez bada, besteagatik... eta egia esan, nekatzen hasi naiz...

Isilik mantentzeko garaia heldu dela deritzot...

Egutegiko orriak aurpegiratu dit...

...zenbat gau pasatu dudan itzarrik, zu ez zaudenetik...

Denbora aurerra doa, egunak pasatzen doaz, baina sentimenduak benetakoak izan direnean zaila egiten da ahaztea. Istorio bat amaitu ondoren beti nahi izaten dugu harreman ona mantentzea, elkarrekin hitz egiteari ez uztea, baina gomendagarria al da distantzia apur bat ez uztea? Denbora pixka bat ematea? Ondo dago ondo eramatea, baina istorioa amaitu ondoren deiak jasotzerakoan, edozein gauza entzuterakoan zaila da itxaropenik ez piztea. Gauzak nahastu daitezke, esaldiak, jarrerak... gaizki uler daitezke...

Askotan badakigu ez dugula ondo jokatzen, gugatik, geuri buruari ematen diogu min gehien, baina ez gara gai gure jarrera aldatzeko, nahiz eta bere momentuan erabaki egokia hartu, bai, erabakia egokia izan zen, baina egokia dena, guretzat ona dena, ez da beti guk nahi duguna... Nahiz eta jakin azken finean ez zegoela aukera hoberik...

Denbora pasatu ahala hobeto sentzitzen gara, bure bizitza berregiten saiatzen gara, batzutan, lortu dugula ere pentsatzen dugu, baina orduan, edozein txikikeriagatik konturatzen gara okergaudela, ez gaudela ondo, baina tira, denborak dena sendatzen du, hala diote behitzat...

Euria izan nahi dut...

...baina ur tanta bat naiz...

Zaila da gure bizitzako kapitulu bati amaiera ipintzea, baina hau egitera ausartzen garenean, zaila dena, aurerra jarraitzea da. Aurrera jarraitzea, atzerantz begiratu barik, damutu gabe... Baina azken finean, ez dago erremediorik, ezin denean, ezin da. Mingarria da zuk dena eman duzula ikusteak, eta beste aldeak berriz...

Tira, urte hauetan zehar denetarik egon da, momentu onak eta momentu txarrak, baina aurrera jarraitzeko momentu onak baino ez dira kontuan izan behar, osasuntsuagoa da, gainera, orrialdea pasatzea errazagoa izango da horrela, momentu txarrak eta sufritutako guztia ahaztuta.

Agur agur betirako, agur bai baina ez zaitut ahaztuko...

Arima gora doa...

... gorpua utzita zerura...

Beno, gai zaila gaurkoa... heriotza hain hurbil ikusten dugunean hainbat gauzetan hasten gara pentsatzen... Zergatik heriotzak pertsona konkretu batzuk aukeratzen dituen, eta abar...

Askotan esan dut, hobe dela edozein adinatan bapatean hitzea, gaixotasunak sufritu baino... Gaixotasuna heltzen denean dena aldatzen da, pertsonaren eta bere ingurukoen bizimodua, etapa berriak: sufrimendua, tratamenduak... Orain txarto, orain ondo, berriro txarto... eta azkenean, agur esan behar...

Bizitzako momentu guztiak disfrutatu behar ditugu, beranduegi izan baino lehen, edozeini tokatu ahal zaio, beraz, aprobetxatu denbora, eta ongi tratatu gehien maite ditugunak...

Agur andereño :)

Zer da zure ilusioez gaurkoan...?

Galdera handiegia esaldi sinple baterako...

Batzutan, konturatu orduko, geure burua kristolako saltsatan ikusten dugu sartuta, guztioi pasatu zaigu, edo pasatuko zaigu, ba al dago hau ekiditeko erarik?

Gauza txikiekin hasten gara, denbora aurrera doa, korapiloa handituz doa... Erabaki bat hartzera behartuta gaude, baina nola eman korapiloa askatuko duen pausua...

Erraza da esatea, erraz ikusten dira gauzak kanpotik, baina batzutan barruan daudenek ere ikusten dute konponbidea ez dela hain zaila. Bizitza honetan ausart jokatu behar dugu, gugatik eta gure inguruan daudenengatik...

Ilusioak sortzen dira, baina ilusio horietaz gozatzeko hainbat oztopo ditugunean, ilusio hori tortura bihurtu daiteke, bihotza garunaren kontra... Bihotza eta garuna, biak gorputz berdinean, baina hain ezberdinak... Batek baietz, besteak ezetz... zeinek dauka arrazoia? Bien arteko balantza bat egin behar da eta orduan bai, erabaki bat hartu... Edo bihotzari kasu egin, lehendik buruarekin akordio batera helduz...

Besteengan pentsatzea ondo dago, baina norbera da garrantzitsuena, azken finean, gure bizitza da eta gu gara gure bizitzaren oinarria. Erabakiak guztiongan pentsatzen hartu behar ditugu, baina batez ere gugan pentsatzen... Zer edo zer erabakitzen dugunean beste bati mina ez emateko... ondo sentitzen al gara geure buruarekin? Hobe da momentu oro egia esatea, nahiz eta askotan honen erruz min handia sortuko dugun, baina hobe da min gehiago egin baino lehen gauzak ondo uztea, pasatzen uzten badugu, elur bola handituz joango da... eta azkenean harrapatu egingo gaitu, gu eta gure ingurukoak...

Zaila da hainbat erabaki hartzea, batez ere urte askotan zehar modu konkretu batean bizi izan bagara, baina dena amaitu egiten da lehenago edo beranduago, eta onena momentu egokian etetea da, osterantzean arazoak izango ditugu, eta min gehiago sortuko dugu...

Animo potxolo, zuk badakizu zein den bidea, eta saiatuz gero lortuko duzu, ziur nago :)

Eguzki eta izar...

...berdinen azpian...

Inoiz pentsatu duzue gure eta gugandik oso urrun bizi direnen arteko ezberdintasunenetan?

Telebista piztu eta gugandik milaka kilometroetara bizitzen direnen bizitza ikus dezakegu, basoetan, sabanetan, oihanetan... haien etxeak lokatzezkoak dira batzutan, beste batzuetan egurrezkoak, hostoz egindakoak... ez dute argirik, gasik, telebistarik, mugikorrik, internet zer den ere ez dakite... Ez dute sukalderik... haiek egiten dute sua behar duten guztietan, laguntzarik gabe...

Lehenengo munduko gizakiok, ezin gara argirik gabe bizi, elektrizitaterik gabe, gure bizitza aurrerapen teknologikoz beterik dago... beti kexaka gabiltza: hau nahi dut, hau falta zait, hau ez zait gustatzen, honek nik bahino gehiago dauka, honena nirea baino hobea da... BIZIOAK

Dokumentalak ikusten ditugunean, aho zabalik geratzen gara, gure mundu berberan hain gauza gutxierekin bizi den jendea bizi da? Ez dute ezer, haiek egiten dituzte euren etxeak, haien eskuekin, haien eskuekin ere lortzen dute janaria, ez dakite dirua zer den, animaliekin eta janariarekin egiten dituzte trukaketak... Bitartean, guk, gerrak egiten ditugu, diruagatik, petroleoagatik... liskarrak egoten dira gure artean, botereak agintzen du...

Ondo etorriko litzaiguke tribu horietako batekin egun batzuk igarotzea, eta ikustea zein gauza gitxirekin bizi gaitezkeen... honi esker benetan zerk duen garrantzia ikusiko genuke, batez ere, elkar laguntzen ikasiko genuke...

Gaur, haiengatik idazten dut sarrera hau, benetan inbidia diedalako, hain gutxirekin konformatuz... Haien kultura oso ezberdina da, ohitura oso ezberdinak dituzte, oso krudelak askotan, baina euren historia da...

Guretzat astakeria izan daiteke haien aurpegia hezurrekin zulatzen dutenean... baina zer pentsatuko dute haiek, hemengo gudei buruz? Hori bai hori, astakeria...

Pertsona bat maitatzeko...

... geure burua maitatzen jakin behar dugu lehenengo...

Maitemintzen garenean itsutu egiten gara, beste pertsonaren alde onak saiatzen gara ikusten, gustatzen ez zaigun zerbait egiten duenean, bere gauza onekin eztaltzen saiatzen gara, baina... zuzena da hori egitea?

Inor ez da perfektua, baina jakin behar dugu non dagoen muga, hutsegiteak barkatu daitezke, behin, birritan, hiruta, lautan... baina egunero haserraldiak baldin badaude, zentzugabeko haserraldiak gainera, nekatu egiten gara, edo hobeto esanda, nekatu beharko ginateke...

Nahiz eta pertsona bat maitatu, gure bizitzarako egokia baldin baden pentsatu behar dugu, harreman horrek zelako eragina duen gugan eta gure inguruan... Pertsona bat maitatzea ez da nahikoa, errespetua oso garrantzitsua da, errespetua eta konfiantza, hauek ez baditugu, akabo harremana, nahiz eta elkarrekin jarraitu...

Agur esatea...

...gauzarik zailenetarikoa...

Zenbatetan esan behar izan dugu "agur" gure bizitzan zehar...? Hitz bat baino ez da, lau hizki besterik ez... baina, zein zaila den batzutan hitz hau ahoskatzea...

Askotan, egun batetik bestera, pertsona berriak sartzen dira gure bizitzan, batzutan, maiteak, beste batzutan, lagunak... eta batzutan, nahiz eta jakin epe jakin baterako baino ez direla etorriko, nahiz eta jakin azkenean joan egingo direla, planak egiten ditugu, betirako gurekin geratuko balira bezala, ez dugu pentsatu nahi, pertsona horiek gu uzteko eguna hurbilago dagoela... baina azkenean, beti bezala, egun hori heltzen da... Pertsona horiek beren bidea jarraitu behar dute, gugandik urrun... Beti dago aukera egunen batean berriz elkartzeko, telefonoz hitz egiteko, kontaktuan egoteko, horrelakoetan, gure harremanak berdin jarraitu behar duela esaten dugu... baina jakina da, distantziak harremanak hoztu egiten dituela, eta pertsona horiek luzaroan gure alboan ez egon arte, ezer ez dela izango lehengo moduan...

Aurrekoetan esan dudan moduan, askotan ez gara ohartzen zorion momentu txikietaz, eta pertsona hauek urruntzen zaizkigunean, orduan bai, konturatzen gara haiekin gure bizitzako momentu onenetarikoak bizi ditugula, baina orain haiek, haien bidea jarraitu behar dute, haien herrialdetan, gugandik kilometro askotara...

Agur esateko ordua, agurarren eguna heldu da... Ospakizun antzeko bat egingo dugu, primeran pasatuko dugu, elkarrekin igarotako momentuak gogoratuko ditugu, baina momentuz, berarekin egongo garen azken eguna izango da... Elkarren berri izango dugu, udan zehar, urtean zehar, laster etorriko zara guri bisita egitera eta hemengo jaietaz gozatzera, gu ere zuri bisita egitera joango gara ahal dugunean, baina hurrengo egunean ez zara gugandik hurbil egongo, ezer ez da izango urte honetan izan den bezala... Gure koadrillako beste partaide bat izan zara, gure koadrilla ez da oso handia, baina guztiok maite diogu elkarri, eta zu, hilabete hauetan zehar, koadrillako taldekide bat gehiago izan zara, momentu askotan egon gara elkarrekin eta momentu ahaztezinak eman dizkiguzu, eskerrik asko guztiagatik, espero dut zure ikasketak laster amaitzea eta zure ametsa betetzea, hau da, hemen, gure ondoan, Euskal Herrian, Bilbon bizitzea etorkizunean. Zure zai egongo gara...

Gauza txikienek...

...dute garrantzi gehien gure bizitzan...

Ez al duzue pentsatu inoiz, zelako garrantzia izan ditzaketen hainbat gauza txikik... abesti batek, lagun batek esandako esaldi batek, ekintza txiki batek...

Zorion osoa bilatzen egoten gara bizitza osoan zehar, baina, ba al dago mundu honetan guztiz zoriontsua den inor? Momentuaz gozatu behar dugu, etxean gaudenean, gure gelan lasai lasai egon, gure diskarik gogotsuena jarri, eta musikaz gozatu... gure burua gauza txarrez ustu, erretzaileon kasuan, zigarrotxo bat piztu... eta abestietan sartu... Ez al da zoriona, abesti baten eraginez dena ahaztea lortzen dugunean?

Etxetik ateratzen garenean, gure lagunekin egoten garenean, haiek esandako esaldi bakoitza, zentzurik ez izan arren, munduko tontakeriarik handiena izan arren... tontakeri horiei esker ahazten ditugu askotan gure arazoak, lagunekin gauden momentu hori magiko bihurtzen da, gainontzeko gauzak ahaztu eta beste mundu batean sartzen gara, aspaldian elkarrekin igarotako momentuak gogoratu, gure gauzei buruz, asteburuari buruz hitz egin... klima berezia sortzen dugu, hainbat arazo izan ditzakegu, baina momentu horietan dena ahazteko gai izan gaitezke, gure bizitzako gauzarik politena gure lagunak direlako, gure benetako lagunak, beti hor egongo direnak, haien laguntza guri eskeintzeko prest, gure deiari erantzuteko prest... Ez al da zoriona lagunei esker dena ahaztea lortzen dugunean?

Momentu txikienak ere disfrutatu egin behar ditugu, zoriontasun osoa bilatzeari utzi behar diogu, eta egunero izaten ditugun momentu guztietaz gozatu... Gure eguneroko bizitzan, askotan ez gara konturatzen momentu horietaz, baina denborarik ez daukagunean horrelako momentuak eukitzeko... asko igartzen dugu haien falta... zenbat gauzek eragiten duten zoriona... Lagun baten irrifarrak, aspaldi deitzen ez gaituen lagun baten deiak, gustoko dugun talde baten kontzertuak, gustoko dugun abesti bat irratian ipintzeak, etxean bakarrik uzten gaituztenean somatzen den lasaitasunak...

Momentu hauek disfrutatzen ikasten dugunean, orduan, hasiko gara zorionaren aurpegia ikusten...

Ez dakit zein den bidea...

...hegan egiteko...

Zein da zoriona lortzeko egin beharreko bidea?

Egunero hainbat erabaki hartzera behartuta gaude, erabaki bakar batek gure bizitza goitik bera alda dezake, batzutan denbora daukagu, beste batzuetan ez, momentuan bertan hartu behar izaten ditugu erabakiak.

Askotan, beldurragatik agian, ez gara gai gure bizitzan aldaketak egiteko, ausartagoak izan beharko ginateke, gehiago arriskatu, erabaki bat hartzen dugunean baliteke gauzak gaizki ateratzea, baina ondo atera daitezke ere. Dena den, hobe da erabaki bat hartu baino lehen, izan ditzaken ondorioetan pentsatzea, erabaki bat hartzerakoan, zeren aurrean egongo garen jakitea komeni da, ostantzean ustekabe desatseginak izan ditzakegu...

Gure bizitzan etapa ezberdinak pasatzen ditugu, eta jakin behar dugu noiz eman hasiera etapa berri bati eta batez ere gai izan behar gara etapa bati amaiera ipintzeko, "honaino" esaten ikasi behar dugu. Badakit ez dela erraza, baina batzutan ez dago beste aukerarik, gure bizitzako etapa batzuk oso gogorrak dira, eta batzutan, gaizki pasatu arren, ez diogu amaierarik ipintzen, batzutan gauzak bakarrik aldatuko direla pentsatzen dugu, baina borondaterik ez badugu, gure partez zer edo zer ez badugu ipintzen, gauzak ez dira inoiz aldatuko. Denak dauka bere hasiera eta bere amaiera, batez ere gauzak ondo ez doazenean, kementsuak izan behar gara.

Etapa berriei beldurra galdu behar diegu, gugan siniztu, modu honetan gauzak hobera joango dira. Etapa bat amaitzen denean indartsu hasi behar dugu hurrengo aroa, aldaketa ongi atera dadin, gure denbora triste egonda igarotzen badugu, denbora galdu baino ez dugu egingo eta bizitza bakarra daukagu, bakarra eta motza, horregatik gure bizitzako minutu eta segundu bakoitza aprobetzatu behar dugu, gugan pentsatu, gainontzekoak ahaztu, azken finean gu geu gara gure bizitzako jabe bakarrak.